مقاوم سازي سازه ها به عنوان یکی از ارکان ایمنی ساختمان ها در برابر آتش است،  به عبارتی در صورت وقوع آتش سوزي در یک ساختمان، امکان خروج ساکنین در درجه اول حائز اهمیت است. فراهم شدن امکان امدادرسانی توسط نیروهاي آتش نشانی و اکیپ هاي امداد و نجات و  در نهایت، پایداري ساختمان به عنوان سرمایه ملی می بایستی حفظ شود. این امر در کنار تأمین سیستم هاي اعلام و اطفاء حریق می تواند تضمین کننده ایمنی ساختمان باشد. این مسئله در اهمیت ساختمان هاي مرتفع که عملا امکانات آتش نشانی بصورت مستقیم نمی تواند عمل نماید، نمود بیشتري پیدا می کند. مبحث 3 مقررات ملی ایران (ویرایش سال 1392 ) و همچنین استانداردهاي روز دنیا،  مقاوم سازي سازه ها را امري الزامی دانسته و بر اساس آن کلیه المان هاي سازه اي شامل ستون ها، تیرهاي اصلی، تیرهاي فرعی، دیوارها و … در تمامی ساختمان ها می بایستی به نحو مناسبی در مقابل آتش مقاوم ساخته شوند. از آنجا که با افزایش ضخامت پوشش گچ پرلیتی، زمان مقاومت در برابر حریق افزایش می یابد، در نتیجه استفاده از این پوشش ها برای مقاوم سازی سازه توصیه می شود.