پرلیت به یک شیشه ولکانیکی آلومینه سیلیکاته با ترکیب مشابه ریولیت یا آندزیت اطلاق می شود که مقدار دو تا پنج در صد آب در شبکه بلوری خود جای داده است و با یک سیستم شکافهای متحدالمرکز یا شعاعی معروف به بافت پرلیتی مشخص می شود. پرلیت اغلب به صورت سنگی شکننده و نامتراکم با رنگ روشن دیده می شود که به دلیل تراکم ناچیز، این توده ها در اثر ضربات چکش به راحتی خرد شده و به اجزا اسفروئیدال متحدالمرکز تبدیل می شود که همین اجزا با ترکهای متحدالمرکز باعث اطلاق اسم بافت پرلیتی به سنگ گردیده اند. این بافت با انقباض و چروکیدگی به هنگام سرد شدن حاصل میشود که طی آن اشکال کروی پیازی شکل با قطری در حدود میلی متر تا سانتی متر در سنگ به وجود می آید.
طی مطالعات آزمایشگاهی صورت گرفته در مورد بتن های فوق سبک ساخته شده با پلی استایرن و پرلیت چهار طرح اختلاط به ترتیب با صفر، ۳/۳,۶/۶,۱۰ درصد پرلیت نسبت به سیمان ساخته شده و از هر طرح اختلاط ۴ مکعب ۱۰*۱۰*۱۰ تهیه شده است. آزمایش مقاومت فشاری و چگالی روی نمونه ها در سن ۲۸ روزه انجام شد. نتایج نشان می دهد با افزایش پرلیت چگالی و همچنین مقاومت فشاری افزایش می یابد اما بهترین نسبت مقاومت به چگالی برای نمونه ۳/۳درصد پرلیت می باشد.