بتن خود بررسی دوام بتن خودتراکم شامل پودر پرلیت در برابر اسید سولفوریک تراکم نخست در سال ۱۹۸۶ توسط H.okamura در ژاپن پیشنهاد گردید و در سال ۱۹۸۸ این نوع بتن در کارگاه ساخته شد و نتایج قابل قبولی را از نظر خواص فیزیکی و مکانیکی بتن ارائه داد . مقالات متعددی در ارتباط با توسعه بتن خودتراکم در دنیا ارائه شد امروزه بتن خود تراکم همزمان با کشور ژاپن در مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی کشورهای اروپایی ، کانادا و امریکا تحت عنوان self – consolidating concrete موضوع بحث بررسی و اجرای سازه های بتنی است . در ایران نیز استفاده از بتن خود تراکم از چند سال قبل آغاز شده و مزایای آن بهره گرفته شده است برای مثال می توان از مصرف بتن خود تراکم در تونل رسالت در تهران نام برد .
با توجه به اینکه استفاده از Scc در پروژه های بتنی رو به رشد است و مانند دیگر انواع بتن ها در برابر تهاجم اسید سولفوریک آسیب پذیر می باشد، خواص رئولوژیکی و مقاومت در برابر حملات اسیدی بتن خود تراکم حاوی پودر پرلیت مورد بررسی قرار گرفت. به طور موردی جهت دستیابی به خواص خودتراکمی از یک فوق روان کننده PCE و هوازا AEA به ترتیب به میزان 2 و 0.2 درصد نسبت به وزن سیمان استفاده شد. مقدار سیمان در تمام طرح ها 45Kg/m3 و W/C نیز برابر 0.5 بود. پودر پرلیت با نسبت های 2.5 و 5 و 7.5 درصد نسبت به وزن سیمان استفاده شد. پس از بررسی خواص رئولوژیکی بتن خود تراکم، مقاومت فشاری و درصدهای کاهش مقاومت فشاری و درصدهای کاهش مقاومت فشاری و وزن نمونه ها پس از 2، 4 و 6 هفته قرارگیری در محلول 3 درصد اسید سولفوریک، نتایج حاصله حاکی از این است که در بتن خودتراکم شامل 2.5 درصد پودر پرلیت پس از گذشت 6 هفته، بیشترین و در بتن خودتراکم شامل 7.5 درصد پودر پرلیت کمترین، کاهش وزن به وقوع می پیوندند.